Dè Härbsd eas doa, on Endesche Sabine hodd merr woas Schienes geschùchd, doas deaff ech ean dè Blog schdenn. On hieh kimmd’s. Eans Huuchdoidsche missdersch ouch selwer ewwerseddse.
Der Herbst ist da, und Sabine (Kirchner) hat mir etwas Schönes geschickt, das darf ich in den Blog stellen. Und hier kommt’s. Ins Hochdeutsche müsst Ihr es Euch selbst übersetzen.
Autumn’s here, and Sabine has sent me something nice from Ober-Gleen, and I have her permission to put it into the blog. Here’s her story. You’ll have to translate it yourselves.
Sabine schraibd, Sabine schreibt, Sabine is writing:
„Hu neechd Äbbelkuchè med Krimmen gebaggè on Äbbelgelee gekocht. Desjoahr gobbs kaum Äbbel on dou hu ich mich riesich gefreud dess merr Schdombs Helga ean Eemer voll gebrochd hodd. Sie sääd des sè die voom Baamschdegg hadd. Zwä Beem om Baamschdegg härrè gedraa, also ausser ihrm Baam nur noch enner offem gaanze Schdegg.
Die Omma Miele deed aach ols Äbbelgelee kochè (der manchmol è bess-che se dinn gerodd wor, on wann merr nit schnell genungg des Bruut obbäise deed, liff der dinne Schilee vom Bruut ewwer die Feangger offen Desch. Wor è babbich Ogelächehääd. Baim Obba liff de Gelee nid sou schnell vom Bruut—der moachd jo easchd noch Madde drinner…Awwer he hadd immer Krimmen vom Kuche ean de Kaffiedass, wail he de Kuche ean dè Kaffie dungge deed…“
Mieh Erinneringge oo frieèr, weitere Erinnerungen an früher, more memories:
„Härbsd bai Endesche ean dè 70er Joahrn
,Haud foahn merr eschdemol oo`s Baamschdegg on mache Äbbel robb. Mir mache ins gläich nochem Kaffie foadd‘, sääd main Vodder. De Obba lammedierd: ,Jeds misse merr aach schuh werre oo`s Baamschdegg drossden, dos sai alles Oschdell vo maine Modder on dè Miele, die wollde unbedingt des Baamschdegg hu, alles noch Ärwedd owedroff.‘ De Obba Kall solld de klaine Bulldogg honn on den aale Waa vo Gondesch drohengge. Offem Waa harre merr Eemer, Kirb, è Schdang im die Äbbel robbsèschloo harre awwer käi Kadoffelsägg. Vo Gondesch Omma Frieda huh merr noch e poar Sägg gefechd ( vielläichd aach vo jemand annersch–ich wäs nit mie genau….)
Om Baamschdegg okomme eas dè Obba mem Bulldogg on Waa inner die Beem gefoahn. Main Vodder hodd sich dann offen Waa geschdaald on die Beem gescherreld dess die Äbbel off dè Waa fille. Manche Äbbel babbdè richdich o dè Beem fest—dou horre dann die Schdang genomme on die Äbbel robbgeschloo. Desjoahr gobbs viele Äbbel on dè Waa wor fast voll. En gruuse Däl vo de Äbbel koome nochem Hordmann noch Kirtorf im Safd on Wai se pressè. Die resdliche huu merr fir dehhem behaan. Die Omma mochd Äbbelbrai on dou gobbs Pannekuche dezu—dos hodd merr immer sou gudd geschmochd— aach ihrn gurrè Äbbelkuche entweder Hefedäg med Krimmen owedroff oder ihrn ,Äbbelkuche siehr fein‘.
Es gobb noch è anner Aktion o demm Doag—-die Kieh sollde vo dè Wääd wèrre heem ean Schdall komme. Die Kieh hu merr vo dé Brausbach mem Imtriebswaa geholld. Dos ging manchmol foaregroad on manchmol gings aach schäbb on sie ,mochde durch‘. Desmol liff alles foaregroad on die Kieh schdanne wearrè all deheem eam Schdall—(eam nau wäis gekalkde Schdall, denn dè Vodder eam Sommer gemoachd hadd. Nochem Kalge sogg main Vodder aus wie è Geschbensd–wäise Hut, wäise Kirrell, wäise Hose, wäis Gesichd, wäise Hänn…..) —-On die Mensche worrn aach fruh wann sè hail durchs Dorf koome on kenner è Blessur hadd.
Hi noch è kläi Grammadigschdonn vo Endesche:
Ich koch Quetschemus
Du wirfsd die Deggworz eans Kellerloch
He hodd sich eam Knatsch festgefoahn
Mir mache haud gor naut
Ihr dudd eschdèmo Kaffie drenggè
Die du die nägsd Woch siliern“